وقتى میرزا حبیب الله رشتى در بستر مرگ در حال جان دادن بودند، هر چه او را به قبله دراز مى کردند،او پاى خود را جمع می کردند و چیزى هم نمى گفتند.

چون چندین بار این کار تکرار شد ،از میرزا علت را پرسیدند به زحمت قبل از فوت گفت: 

(چون وضو ندارم) پایم را رو به قبله دراز نمى کنم.

...............................

مرگى در نور، صفحه 86.

نوشته شده در شنبه 91 بهمن 14ساعت ساعت 5:18 عصر توسط علامه بهمن آبادی| نظر بدهید