آری ! همانا دنیا خانه نابود شدن ، رنج بردن از دگرگونی ها و عبرت گرفتن است، و از نشانه نابودی ، آن که روزگار کمان خود را به زه کرده ، تیرش به خطا نمی رود، و زخمش بهبودی ندارد، زنده را با تیر مرگ هدف قرار می دهد، و تندرست را با بیماری از پا در می آورد، و نجات یافته را به هلاکت می کشاند. دنیا خورنده ایست که سیری ندارد، و نوشنده ای است که سیراب نمی شود. و نشانه رنج دنیا آن که آدمی ، جمع آوری می کند آنچه را که نمی خورد، و می سازد بنایی که خود در آن مسکن نمی کند، پس به سوی پروردگار خود می رود، نه مالی برداشته و نه خانه ای به همراه برده است. و نشـانه دگرگونی دنیـا  آن که ، کسی که دیروز مردم به او ترحم می کردند، امـروز حسرت او را می خورند و آن کس را که حسرت او می خوردند امروز به او ترحم می کنند، و این نیست مگر برای نعمت هایی که به سرعت دگرگون می شود، و بلاهایی که ناگهان نازل می گردد.

و نشانه عبرت انگیز بودن دنیا ، آن که ، آدمی پس از تلاش و انتظار تا می رود به آرزوهایش برسد، ناگهان مرگ او فرا رسیده، امیدش را قطع می کند، نه به آرزو رسیده ، و نه آنچه را آرزو داشته باقی می ماند. سبحان الله ! شادی دنیا چه فریبنده و سیراب شدن از آن ، چه تشنگی زاست ! و سایه آن ، چه سوزان است! نه زمان آمده را می شود رد کرد و نه گذشته را می توان باز گرداند، پس منزه و پاک است خداوند ! چقدر زنده به مرده نزدیک است برای پیوستن به آن و چه دور است مرده از زنده که از آنان جدا گشته !